อิทัปปัจจยตา...มีใจความสำคัญคือ..." เมื่อสิ่งนั้น...จึงมีสิ่งนี้ "...
ปฏิจสมุปบาท...มีใจความสำคัญคือ.." เมื่อมีเหตุแห่งทุกข์...จึงมีความทุกข์ "...
ทั้งสองมีแก่นว่าด้วยเรื่องของ...." เหตุและผล "...
ในทางตรงกันข้าม....
" เมื่อไม่มีสิ่งนั้น...ก็จะไม่มีสิ่งนี้ "...
" เมื่อไม่มีเหตุแห่งทุกข์...ก็ไม่มีทุกข์ "...
ไม่ว่าจะ "สุข" หรือ "ทุกข์" ล้วนเป็นสิ่งที่เรายึดถือกันขึ้นมาเอง...
ยามมีทุกข์...ก็ยึดติดกับความทุกข์...เมื่อหมดไป...ก็คิดว่ามีความสุข...
ยามมีสุข...ก็ยึดติดกับความสุข...เมื่อหมดไป...ก็มีทุกข์...กลัวจะไม่มีความสุข
ดังนั้น...การยึดติด...ตือเหตุแห่งทุกข์...และทำให้เกิดทุกข์...
และ....ถ้าไม่ยึดติด...ก็ไม่มีแหตุแห่งทุกข์...และไม่มีความทุกข์เกิดขึ้น...
ใช้ชีวิตอย่างมีสติ...ไม่หลงใหลได้เสียกับสิ่งต่างๆ...ทั้งดีและไม่ดี...
หากเกิดปัญหา...ก็แก้ที่สาเหตุของปัญหา....หากยังแก้ไม่ได้...แสดงว่ายังหาสาเหตุไม่เจอ...อาจจะมีแค่หนึ่ง..หรือหลายสาเหตุ...ก็ว่ากันไป...
ทุกสิ่งอย่างในโลกนี้...ล้วนมีเหตุและผล...ในการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป...ของมัน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น