"เลือก" หรือ "ละ"...โอกาสที่เข้ามาในชีวิต

ต่อจากบทความที่แล้วเรื่อง "ไม่ใช่แค่ "ซ้อม" แต่ต้องได้รับ "โอกาส" ด้วย... " ความคิดของผมก็ยังคงวนเวียนเกี่ยวกับเรื่องนี้...ผมเองก็ยังไม่ได้เชื่อข้อมูลที่นำเสนอมาจากหนังสือ Outliers ทั้งหมดซะทีเดียว...

เพราะกำลังคิดอยู่ว่า..."โอกาสที่ต้องได้รับ" เพื่อเป็นแนวทางให้ประสบความสำเร็จนั้น...มันเกิดขึ้นได้ยังไง...คงไม่มีใครอยู่ๆ หยิบยื่นมาให้เป็นแน่...

เมื่อลองคิดทบทวนดู...อาจจะพอลองไล่เรียงได้ตามนี้ครับ...

1.  มีความสนใจเป็นพื้นฐาน
2.  ฝึกฝน ฝึกซ้อม ทุ่มเทมากกว่าคนอื่นๆ อย่างมากมายมหาศาล
3. โอกาส
     3.1 หาเอง ด้วยการนำเสนอให้คนอื่นรู้จักความสามารถของตัวเอง
     3.2 ได้รับจากผู้อื่น จังหวะและโอกาสที่ลงตัวจากสถานการณ์ต่างๆ
4.  การตอบสนองต่อโอกาสที่เกิดขึ้น
    4.1 เลือก เพื่อเปิดโอกาสแสดงความสามารถ และโอกาสแห่งความสำเร็จอีกขั้น
    4.2 ละทิ้ง หรือปล่อยมันไปไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม เช่น ไม่สนใจ ขาดความมั่นใจ ไม่พร้อมที่จะทำ
5. วนกลับไปที่ข้อ 1 อีกครั้งไม่ว่าจะเลือกตอบสนองต่อโอกาสแบบไหนก็ตาม เราจะมีความชำนาญมากขึ้น ความสามารถก็จะเป็นที่ยอมรับมากขึ้นเช่นกัน ก็จะเพิ่มโอกาสที่จะเข้ามาใหม่เร็วขึ้น

อย่างนี้แล้ว...โอกาสยังจะเกิดขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าเราจะ "เลือก" หรือ "ละ" โอกาสที่เข้ามาตอนนี้...
แค่ความสำเร็จ... จะช้าหรือเร็ว...จะมากกว่าที่คิด..หรือน้อยกว่าที่คาด...ก็ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราตัดสินใจ...ณ ตอนนี้...

ไม่ใช่แค่ "ซ้อม" แต่ต้องได้รับ "โอกาส" ด้วย...

คนที่จะประสบความสำเร็จ...ต้องผ่านการ "ฝึกซ้อมมากกว่า 10,000 ชั่วโมง" และ "ได้รับโอกาสอย่างต่อเนื่อง"...

จริงหรือเปล่า มาลองดูกันครับ...บางส่วนจากหนังสือเล่มนี้...

เดอะ บีทเทิลส์
รวมตัวกันตอนมัธยมปลาย...มีคนรู้จักให้โอกาสไปแสดงดนตรีที่ฮัมบูร์ก เยอรมนี เพราะมีคนเริ่มคิดจัดการแสดงดนตรีต่อเนื่องตอนกลางคืนในคลับแต่หาวงเล่นได้ยากมาก...ไปแสดง 5 ครั้งในรอบปีครึ่ง...รวมกว่า 1,200 รอบ...เฉลี่ย 8 ชั่วโมงต่อคืน...7 คืนต่อสัปดาห์...ทั้งหมดหมดนี้เกิดขึ้นก่อนที่จะไปบุกวงการดนตรีที่อเมริกา...

บิล จอย...ผู้ร่วมก่อตั้ง Sun Microsystems
ตอนอายุ 16 ปีเป็นผู้เชี่ยวชาญทางคณิตศาสตร์...ทำแบบทดสอบความถนัดทางการเรียนได้เต็ม...บังเอิญได้ไปรู้จักกับศูนย์คอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัยมิชิแกน...แต่ในยุคทศวรรษ 1970 ต้องจำกัดการใช้งานเพราะว่าการประมวลผลล่าช้า...ได้รู้ข้อบกพร่องของระบบจนทำให้เข้าได้ใช้งานเครื่องได้ไม่จำกัดชั่วโมง...สนใจการเขียนโปรแกรมอย่างน้อย 8-10 ชั่วโมงต่อวัน...กว่า 10,000 ชั่วโมงที่ขลุกอยู่กับมัน...ได้รับโอกาสเขียนโปรแกรมแก้ไขระบบซอฟต์แวร์ UNIX จนกลายเป็นระบบที่ยังใช้กันอยู่จนถึงปัจจุบัน...

ทรยศตัวเอง-หลอกตัวเอง

• "การทรยศตัวเอง" คือ การกระทำที่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่เรารู้สึกว่าควรทำเพื่อคนอื่น
• เมื่อทรยศตัวเอง เราจะเริ่มมองโลกในแบบที่หาเหตุผลมารองรับสิ่งที่เราทำลงไป
• เมื่อเรามองโลกในแบบที่เข้าข้างตัวเอง มุมมองของเราที่มีต่อความเป็นจริงจะเริ่มบิดเบือนไป
• เพราะฉะนั้น เมื่อเราทรยศตัวเอง เราจึงเข้าไปอยู่ใน "กล่อง" หรือ "โลกของการหลอกตัวเอง"
• เมื่อเวลาผ่านไป "กล่อง" จะกลายเป็นลักษณะนิสัยของเราและเราก็แบกติดตัวมันไปด้วย
• เมื่อเราอยู่ใน "กล่อง" เราจะกระตุ้นคนอื่นให้มาอยู่ใน "กล่อง" ด้วย
• เวลาอยู่ใน "กล่อง" เราเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายมาทำตัวแย่ๆ และหาเหตุผลมารองรับให้กันและกัน เราสมรู้ร่วมคิดกัน เพื่อให้อีกฝ่ายมีเหตุผลที่จะอยู่ใน "กล่อง" ต่อไป

บางส่วนจากหลังสือเล่มนี้...
หาอ่านดูครับ...จะได้เข้าใจตัวเองมากขึ้น...
และ...ไม่ต้องหลอกตัวเองอีกต่อไป

Kenichi Ebina

...Talent...

...Creativity...

...Innovation...

...Inside out...

...Hard working...

...Successfull...

..."Kenichi Ebina"...

วอลเล่ย์บอลไทยสู้ๆ...

                     

แล้วเจ้าลิงน้อยก็ขอมีส่วนร่วมให้กำลังใจทีมวอลเล่ย์บอลสาวไทย...

ด้วยการเชียร์สุดแรงใจ...ร้องเพลงเชียร์ให้ด้วย...

ก็ไม่อยากคิดว่าจะเป็นเพราะแรงเชียร์ของเจ้าลองน้อยหรอกนะ...

แต่ว่าก็คงมีส่วนบ้างล่ะ...

"...คนไทยสู้ๆ...คนไทยสู้ dead...!!!.."

อิทัปปัจจยตา

อิทัปปัจจยตา หมายความว่า...

เมื่อสิ่งนี้มีอยู่....สิ่งนี้ย่อมมี
เพราะความเกิดขึ้นของสิ่งนี้....สิ่งนี้ย่อมเกิดขึ้น

เมื่อสิ่งนี้ไม่มี...สิ่งนี้ย่อมไม่มี
เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้...สิ่งนี้ย่อมดับไป

 หรือจะกล่าวสั้นๆ ว่า..."เมื่อมีสิ่งนี้เป็นปัจจัย....สิ่งนี้ย่อมเกิดขึ้น"
ในทางตรงกันข้าม..."เมื่อไม่มีสิ่งนี้เป็นปัจจัย...สิ่งนี้ย่อมไม่เกิดขึ้น"

ทุกสิ่งในโลกนี้ล้วน "เกิดขึ้น" หรือ "มีอยู่" ด้วย "สาเหตุ" หรือ "ปัจจัย" บางอย่าง...ใช้อธิบายได้กับทุกอย่าง...

"หนูไม่สบายค่ะ"

วันที่หนึ่ง

คุณแม่: พ่อ....ลูกเริ่มมีน้ำมูก...เมื่อเย็นล้างจมูก...น้ำมูกเขียวออกมาเชียว
คุณพ่อ: อ้าวเหรอ งั้นให้ลูกกินน้ำเยอะๆ พักผ่อนเยอะๆ นะ พรุ่งนี้ดูอาการอีกที

วันที่สอง

คุณแม่: พ่อ..วันนี้ลูกตื่นมามีไข้นิดหน่อย ยังมีน้ำมูกอยู่ วันนี้เลยจะพาไปหาหมอ หยุดทั้งคู่เลยนะ...
คุณพ่อ: ตกลงตามนั้น...ขับรถดีๆ นะ...อย่าลืมบัตรประกันล่ะ
 
(ผ่านไปครึ่งวัน)

คุณแม่: พ่อเสร็จแล้วนะ หมอบอกยังไม่เป็นอะไรมาก ได้ยากินมา หมดไป 700
คุณพ่อ: ตามนั้น...แล้วลูกงอแงมั้ย?
คุณแม่: ไม่ค่ะ...
  

เสียดาย...ที่ไม่ได้ทำ...

 

 Red Hot Chilli Peppers-Live at Slane Castle, Ireland

ฟังจากแผ่นยังไงก็ไม่เท่ากับได้ดูเล่นแบบสดๆ

ถึงจะเคยฟังมาแล้ว..แต่ก็ไม่สามารถละสายตาจากเวทีได้เลย

พลังของนักดนตรีที่ระเบิดอออกมา มันทะลุผ่านหน้าจอเข้ามาในโสตประสาท

 จนอยากจะทะลุจอไปกระโดดโลดเต้นบนเวทีเสียให้ได้

...มองกลับมายังตัวเอง...

ถึงเวลาปลดปล่อยมันออกมาได้แล้ว

เก็บไว้คนเดียว...มันไม่สนุกหรอก...

มาเขย่าโลกกลมๆ ใบนี้ดีกว่า...

เริ่มต้นทำอะไรซักอย่าง..ที่แสดงความเป็นตัวเราออกมา

ในอนาคตจะได้ไม่มีความคิดที่ว่า...

"เสียดาย...ที่ไม่ได้ทำ"

เมื่อมีสิ่งนั้น...จึงมีสิ่งนี้...

อิทัปปัจจยตา...มีใจความสำคัญคือ..." เมื่อสิ่งนั้น...จึงมีสิ่งนี้ "...
ปฏิจสมุปบาท...มีใจความสำคัญคือ.." เมื่อมีเหตุแห่งทุกข์...จึงมีความทุกข์ "...

ทั้งสองมีแก่นว่าด้วยเรื่องของ...." เหตุและผล "...

ในทางตรงกันข้าม....

เอาตัวรอด...ดื้อๆ แบบนี้เลยนะ!

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน...มันเริ่มจากต้องเปิดลูกค้าใหม่กับสินค้าสำหรับรถตัวใหม่...

ลูกค้า: "เออ กฤษณะ งานตัวนี้ยังไม่มีแบบนะ พี่ยังหาให้ไม่ได้ แกะแบบจากชิ้นงานพี่ไปก่อนได้มั้ย? แล้วรีบทำตัวอย่างมาให้หน่อย ต้องเอามาทดลองประกอบ"
กฤษณะ: "ไม่มีปัญหาครับพี่ งานนี้น่าจะมีแบบที่ญี่ปุ่น เดี๋ยวจะช่วยประสานงานให้ ถ้ามีแบบจะเอามาให้พี่ดูก่อนทำตัวอย่างนะครับ...จะได้ยืนยันก่อนว่าใช้ได้มั้ย"

หลายวันผ่านไป ได้แบบมาพร้อม สีสันสวยงาม ส่งให่ดูทางเมล์ก่อน เพราะว่าลูกค้าอยู่ไกล..

ลูกค้า: "ดีเลย เอาแบบตามนี้ น่าจะพอได้ ขอตัวอย่างด่วนเลยนะ จะได้เอามาลองประกอบกันดู"
กฤษณะ: "ตกลงครับพี่ เดี๋ยวรีบทำแม่พิมพ์ ขึ้นงานตัวอย่างไปให้ดู"

ตีเหล็ก..ต้องตีตอนร้อน...

"ตีเหล็ก...ต้องตีตอนร้อน" เป็นประโยคที่ลูกพี่ที่ทำงานสอนมาเมื่อหลายปีก่อน...ซึ่งก็หมายถึง...จะทำอะไรก็ตามให้รีบทำตอนที่มันยังเป็นประเด็นร้อนๆ สดๆ ใหม่ๆ กำลังมีคนสนใจ...

หาไม่แล้ว...เนิ่นนานไป...เราจะแก้ไขอะไรยาก และช้าเกินไป...

หลายๆ ครั้งที่เราต้องแก้ปัญหาในการทำงาน...ก็มีทั้งที่แก้ได้และไม่ได้...เคยสังเกตุมั้ยครับว่าเพราะอะไร...ลองอ่านประโยคข้างบนอีกทีครับ...น่าจะเป็นหนึ่งในคำตอบที่ผุดขึ้นมา...

ถ้าตีเหล็กตอนร้อนๆ...เราก็จะได้เหล็กที่มีรูปร่างที่เราต้องการ...อยากได้มั้ยล่ะครับ...

มันมีอยู่สามเรื่องที่ต้องสังเกตุ...

ใช้ความสุขทำกำไร...Delivery Happiness...

...เรียนชั้นประถม...ทำเงินได้กว่า 200 USD ต่อเดือน....

...จบ Harvard ทำงานในบริษัทยักษ์ใหญ่...แต่ได้แค่ 5 เดือน....เหตุเพราะว่า "ไม่ใช่ชีวิตที่อยากเป็น"...

...ร่วมกับเพื่อนก่อตั้ง LinkExchange... 5 เดือนต่อมา Yahoo! ขอซื้อ 20 million USD ...ไม่ขาย..

...เพราะ "ยังสนุกและยังทำได้ดีขึ้นไปอีก"...

...2 ปีต่อมา Microsoft ซื้อ LinkExchange ไปด้วยราคา 265 million USD ...

...สร้าง Zappos ขายรองเท้าออนไลน์...

...ที่ Zappos...ได้สร้างวัฒนธรรมองค์กร...จนเป็น 1 ใน 20 บริษัทที่น่าทำงานด้วยมากที่สุดในโลก...

... 10 ปีต่อมา...Amazon เข้าถือหุ้นทั้งหมดด้วยมูลค่ากว่า  1,200 million USD...

...หาอ่านดูนะครับ...

เพลงประจำบ้าน...

...เพลง...ที่ฟังมานาน......

...เพลง...ที่ฟังเรื่อยมาจนถึงวันนี้...

...เพลง...ที่จะฟังต่อไปอีกเรื่อยๆ...

...เพลง...ที่เปิดฟังที่่บ้านและในรถ...

...เพลง...ที่แม่ลิงเอาเนื้อเพลงมาตั้งสเตตัสในไลน์...

...เพลง...ที่ร้องกล่อมใบหม่อนฟังก่อนนอน...

...เพลง...ที่กลายเป็นเพลงประจำบ้าน....

เจ้าหญิง - BOYdPOD

...ดนตรีของผม...มาพร้อมกับเพลงนี้...

การสื่อสาร...

ในชีวิตประจำวันและชีวิตการทำงาน สิ่งที่ขาดไม่ได้เลยก็คือ...การสื่อสาร...จะคุยกันรู้เรื่องหรือไม่..ก็อยู่ที่ตรงนี้แหล่ะครับ..

ในความเห็นผม องค์ประกอบการสื่อสารคงไม่ใช่แค่พูดออกไป..คงต้องมี...อารมณ์ สิ่งเร้า สติ และ ความคิด...ด้วย

อารมณ์ดี...ความคิดดี...การสื่อสารดี
สิ่งเร้าดี...ความคิดดี...การสื่อสารดี
สติดี...ความคิดดี...การสื่อสารดี

ถ้าอะไรไม่ดีก็ตรงข้ามกันหมดล่ะครับ

ขอพลังจงอยู่คู่ตัวท่าน...May The Force Be With You

ขอพลังจงอยู่คู่ตัวท่าน...May The Force Be With You

ประโยคเด็ดจากหนังเรื่อง Star Wars ผมไม่ได้เป็นแฟนตัวยงหรอกครับ..แต่ว่าเป็นประโยคที่ดีทีเดียว

ผมยังคงจำความรู้สึกหลังจากเปลี่ยนงานครั้งแรกได้...พี่ที่ทำงานเก่าถามว่าเป็นไงบ้าง...ผมตอบไปแบบไม่ต้องคิดเลยครับ..." เหมือนได้ปลดปล่อยพลังงานที่มีอยู่ในตัวออกมาอย่างเต็มที่เลยพี่"...

กับดักความคิด...

ในการทำงานเรามักจะเจอคนเก่งๆ อยู่เสมอๆ เป็นคนที่ทำให้เราอึ้ง ทึ่ง แต่ไม่มีเสียวนะครับ (ฮา)

ความสามารถของคนเหล่านั้นล้นเหลือ ความคิดความอ่านที่พรั่งพรูออกมาในมุมมองที่เราคาดไม่ถึง และบ่อยๆ ที่เราจะเห็นลักษณะ การคิดเร็ว ทำเร็ว..และตัดสินใจเร็ว...

การได้ทำงานร่วมกับคนเหล่านี้ ถืือเป็นเรื่องดีครับ...เพราะจะทำให้เราพัฒนาได้เร็วทั้งเรื่องการทำงานและความคิด...ที่สามารถใช้กับชีวิตประจำวันได้...

แล้วมันเกี่ยวกับหัวเรื่อง "กับดักความคิด" ตรงไหน...มาวิเคราะห์กัน...

เบสเพราะๆ

...เบสเพราะๆ...

...เล่นกันสดๆ...

...เจ๋ง...

The Infinity Live@TIJC2010

...ในยามที่ฟังเพลง....อะไรจะดีไปกว่าการได้ฟังเพลงเพราะล่ะครับ...

...ใครที่อยากฟังเพลงเจ๋งๆ อย่าได้พลาดวงนี้เชียวครับ...

...หาซื้อ หาฟังกันเอาได้เต็มที่...

...ขาดอย่างเดียวที่ยังไม่เคยได้ดู infinity เล่นแบบสดๆ...

...ต้องหาโอกาสนั้น...

สรุปว่า...ผมไม่มีอะไรดีเลยใช่มั้ย?

นายเอ : "...ตอนนี้เรามาสรุปข้อมูลหลังจากมีการสำรวจภัยกันนะครับ..."
ลูกค้า  : " ดีครับ ถ้ามีข้อเสนอแนะแะไรก็บอกได้เลยนะครับ ทางเรายินดีให้ความร่วมมือเต็มที่.."
นายบี  : " งั้นเริ่มที่ผมก่อนเลยนะครับ...ผมเราเราควรจะย้ายถังดับเพลิงให้เป็นชัดก่อน เพราะว่า..(ว่าไปยาวๆ.)."
นายซี : " ผมขอเพิ่มฝาผิดหัวจ่ายน้ำดับเพลิงด้วยนะครับ...เพราะว่ามันอาจมีคนเอาขยะมาอุดรูจนจ่ายน้ำไม่ได้...หากต้องการใช้จริงๆ..."
นายดี : " ตรงแผนฉุกเฉินก็น่าจะซ้อมให้ครบนะครับ...เราไม่รู้ว่าต้องใช้แผนไหนตอนไหน..."
นายอี : " เครื่องสูบน้ำดับเพลิงก็ต้องมีการทดสอบประสิทธิภาพประจำปีด้วยนะครับ...."
.
..
...
ลูกค้า : " สรุปว่า...ทางโรงงานผมไม่มีอะไรดีเลยใช้มั้ยครับ?...ใส่มากันซะเต็มเลย"
พวกสำรวจภัย : "..."

จากเรื่องราว...

น่าจะรู้อย่างนี้...ตั้งแต่ตอนอายุ 20...

ทั้งหมดนี้คัดลอกจากส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ครับ...หาอ่านดู...คุ้มหรือไม่คุ้ม..ก็ลองประเมินดูกันเอาเองครับ...

...โอกาสมีอย่างเหลือล้น ไม่ว่าจะอยู่ ณ ที่แห่งใด หรือเวลาใดก็ตาม...

...ไม่ว่าปัญหาจะมีขนาดใหญ่แค่ไหน คุณก็สามารถคิดหาวิธีการที่สร้างสรรค์เพื่อใช้ทรัพยาการที่มีอยู่เข้าไปแก้ไขปัญหานั้น...

...เรามักจะตีกรอบปัญหาแคบจนเกินไป...พวกเขาไม่ยอมถอยหลังออกมาและมองปัญหาในมุมที่กว้างขึ้น...

...การมีเป้าหมายใหญ่ๆ นั้นมักจะง่ายกว่าการมีเป้าหมายเล็กๆ เพราะการบรรลุกเป้าหมายเล็กๆ ต้องอาศัยเส้นทางที่เฉพาะเจาะจง จึงมีโอกาสผิดพลาดมากกว่า แต่การบรรลุเป้าหมายใหญ่ๆ มีเส้นทางมากมายให้เลือกเดิน แถมยังจะได้ทรัพยากรที่มากกว่าอีกด้วย...

จิตรกรน้อย...ผู้ยิ่งใหญ่

เมื่อสัปดาห์ที่แล้วได้มีโอกาสกลับไปทำงานที่กรุงเทพ...และแน่นอนที่จะต้องไม่ลืมกลับไปหาลิงน้อย...

ปกติทุกวันศุกร์ที่สองและสี่ของเดือนจะเป็นวันที่ผู้ปกครองจะได้พบปะพูดคุยกับครูประจำชั้นของนักเรียน...ก็ได้ทราบถึงพัฒนาการของเด็กว่าเป็นยังไงกันบ้าง...

" น้องใบหม่อน ร่าเริงแจ่มใสดีค่ะ ดีกว่าตอนมาแรกๆ เยอะ..."

" น้องเข้าห้องน้ำก็บอกทุกครั้งค่ะ.."

" น้องมีลักษณะการเป็นผู้นำค่ะ...ชอบบอกเพื่อนๆ ว่าอย่าทำ นู่น นี่ นะ...ชอบแทนตัวเองว่าพี่ด้วยค่ะ..."

" เวลาทำกิจกรรมเล่นของเล่นเสร็จแล้ว..คุณครูจะให้น้องๆ ช่วยกันเก็บ...พอพูดปุ๊บ น้องใบหม่อนก็ขอนุญาตไปเข้าห้องน้ำทันทีเลยค่ะ....ครั้งแรกก็เฉยๆ พอหลายครั้งเข้า...คุณครูมั่นใจค่ะ...ว่าน้องหาเรื่องไม่ยอมเก็บของ....บางครั้งก็จะเหลือไว้ให้น้องเก็บ...บางทีเพื่อนยังเก็บไม่เสร็จ น้องก็จะมาช่วยเก็บต่อค่ะ..."

ฟุตบอลกับงาน...

ช่วงเวลาที่ได้เป็นพนักงานขาย...เป็นช่วงที่ผมได้บทเรียนเยอะแยะมากมาย...และขอยืนยันครับ..ว่าแลกมาด้วยการเจ็บตัวอยู่เสมอๆ....เฮ้อ...

บทเรียนหนึ่งที่จำได้ขึ้นใจเลยก็คือ....

ลูกพี่ถามว่า.."เอ็งเล่นบอลมั้ย?"
"ผมการพนันแบบนี้ผมไม่เล่นครับพี่"...ผมตอบไปอย่างมั่นใจ...
"กูหมายถึงบอลจริงๆ...ไม่ใช่การพนัน..!!!"...จบข่าว...ก็ตอบไปสียงอ่อยๆว่า..."เล่นครับพี่..."...

จากนั้นลูกพี่ก็ร่ายมนต์ให้ฟังเปรียบเสมือนผู้จัดการทีมฟุตบอลสอนลูกทีม...ว่า...

Messager...

" พี่ห่อ !!!...พี่มีเรื่องรบกวนทำตัวอย่างสินค้าใหม่ให้ด่วนหน่อย...ลูกค้าเค้าเพิ่งโทรมา...เอาพรุ่งนี้เช้าเลยนะ...พี่ก็ไม่อยากรบกวนหรอก...แต่มันด่วนจริงๆ...งานจะประกอบพรุ่งนี้แล้ว ขอบใจมากนะ..." เสียงจากปลายสายบ่งบอกถึงความเร่งรีบ..และด่วนสุดๆ...และที่สุดกว่านั้น...โทรมาตอนห้าโมงเย็น...อะไรจะดีไปกว่านี้...

ด้วยความที่ต้องการช่วยลูกค้า ฝ่ายขายก็ยกหูหาผู้จัดการโรงงานเลยครับ ..."พี่ครับ ตัวนี้มันด่วนจริงๆ...ต้องรบกวนพี่เปิดโอทีทำตัวนี้ด้วยนะครับ...นี่ลูกค้าเพิ่งโทรมา..ผมก็รีบโทรหาพี่ก่อนเลย..กลัวไม่ทัน..." และหลากหลายเหตุผลที่ยกขึ้นมาเพื่อให้ได้งาน...ที่ด่วนเหลือเกิน...

"ไม่ได้!!!...นี่มันกี่โมงแล้ว...มาแจ้งเอาตอนนี้ใครจะทำให้ทัน....!@#$%*)+_"...เสียงตวาดกลับมาพร้อมคำพูดที่ไม่สามารถออกอากาศได้...

" ทำดี...เอาหน้า "

แค่หัวเรื่องก็...เจ็บปวด...แล้วครับ โดยนัยยที่ผมจะพูดถึงเรื่องนี้มีอยู่ 2 ความหมาย...

ความหมายแรก..ก็ตรงตามตัวอักษรเลยครับ...ถ้าชีวิตการทำงานหรือชีวิตปกติของเราต้องเจอคนประเภทนี้....มีทางเลือกให้เลือกครับ...ว่าจะ "เลี่ยง" หรือว่า จะ "ลุย" ...

"เลี่ยง" คงไม่ต้องพูดถึง...ส่วน "ลุย" นี่ต้องวางแผนดักทางไม่ให้พวกนี้มีโอกาสฉวยเอาสิ่งที่เจ๋งๆ ของคนอื่นไปเป็นของตัวเอง...โดยเฉพาะจังหวะสำคัญๆ พวกนี้มันจะเก่งนักแล...ที่จะแสดงตัวและบอกว่า...นี่คือผลงานของตน...

อีกความหมายหนึ่งของ "ทำดี...เอาหน้า" ผมได้มาตอนทำงานเป็นพนักงานขาย....

เรื่องมีอยู่ว่า...

ฝนตก...

คุณแม่     : ใบหม่อน...ถ้าเราอยู่ข้างนอกเวลาฝนตกต้องทำยังไงคะ?
ใบหม่อน : ...เข้าบ้านค่ะ...
คุณแม่    : ...(ไม่ใช่กางร่มเหรอลูก?)

ช่วงนี้หน้าฝน เจ้าลิงน้อยกับคุณแม่ ต้องเผชิญชะตากรรมที่หนักหน่อยในการเดินทางไปโรงเรียนและที่ทำงาน....

ปกติก็หนักพอตัวอยู่แล้ว แต่นี่เพิ่มดีกรีเข้าไปอีก...เริ่มตั้งแต่...

ตื่นสาย...อันนี้ประจำ.." ก็อากาศมันเย็น "...

ลิงน้อยลีลาเยอะ....ตอนเช้าจะขี้เกียจเป็นพิเศษ...

ขับรถไปส่งที่โรงเรียน....ต้องตะลุยฝ่าด่านหฤโหด พัฒนาการ สามแยกอู่ 92 เอกมัย สามแยกโรงพยาบาลกรุงเทพ แยกพร้อมพงษ์ แยกอโศก-เพชรบุรี ถนนอโศกมนตรี.....แค่คิดก็อยากจะนอนอยู่ห้องแล้ว...

สถานะ “ เครียด ”...

สถานะทางความรู้สึกแบบ “ เครียด ” นี้ มันมักจะมาเยี่ยมเยียนอยู่เรื่อยๆ ใครต้อนรับดีก็อยู่กับมันได้... แต่ถ้าใครทะเลาะกับมันก็ท่าทางจะลำบาก...เพราะว่ามันมักจะทำให้โลกของเราเล็กลง..แคบลง...มืดบอด...โดดเดี่ยว...โอย แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว...

มือใหม่หัดขายอย่างผมตอนนั้น...ก็ถูกเยี่ยมเยือนด้วยสถานะ “ เครียด ”...อย่างเลี่ยงไม่ได้เช่นกัน...ส่วนการต้อนรับของผมนั้นไม่ต้องคิดมากครับ...ไม่รูจะต้อนรับยังไง...ก็ทะเลาะกับมันไปเต็มๆ....

แล้วด้วยรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบงานอย่างเต็มที่...ก็ต้องหาทางแก้ไขปัญหาต่างๆ ด้วยตัวเองก่อนอยู่เสมอๆ ถ้าทำได้ก็ดีไป...แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็...เครียด...กดดันตัวเอง...คิดอะไรไม่ออก...ตื้อไปหมด....กลัวลูกค้าว่า....และ...กลัวลูกพี่ด่า...อันหลังนี่สำคัญสุด

จนครั้งหนึ่งไปปรึกษาลูกพี่...เค้าก็บอกว่า...

เอ่อ...มาทำอะไรครับ?

จากการที่เคยเป็นทั้งคนถูกสัมภาษณ์ ตอนที่ต้องหางาน...และเป็นคนสัมภาษณ์ ตอนที่หาคนเข้ามาทำงาน...มันช่างเห็นอะไรหลายอย่าง ที่น่าสนใจทีเดียว...

ไม่ว่าจะเป็น...

• มาอย่างมั่นใจ พร้อม Port Folio สวยงาม....ไม่ชอบงานหนัก..แต่อยากได้เงินเดือนเยอะๆ
• มาจากต่างจังหวัด ข้อมูลธรรมดาๆ...แต่แสดงออกถึงความมั่นใจ...ทำอะไรได้ทุกอย่าง
• ประสบการณ์เจ๋ง..การเรียนดี...คิดว่าตัวเองเจ๋ง...แต่ยังไม่ได้งาน...เพราะว่าเลือกงาน
• มาสายงานตรงกับที่ต้องการเลยล่ะ...แต่ตอบคำถามไม่ได้เรื่อง...แถมไม่มั่นใจอีกต่างหาก
• และอื่นๆ อีกมากมาย....

จะมีใครสังเกตุมั้ยครับว่า การหางานนั้นจริงๆ ไม่ได้ยากอย่างที่คิด..

ยัง...มันยังไม่จบ...

  ช่วงนี้น้องที่ทำงานกำลังมีความรัก...มองทางไหนก็เป็นมีชมพู...อุ๊บ๊ะ!!

เช้าถึง...เย็นถึง...อะไรจะดีไปกว่านี้...

แต่ว่า...ยัง..มันยังไม่จบ...

มันยังต้องมีเรื่องให้คิดต่ออีกเยอะ..หากจะครองคู่กันจริงๆ...ความมั่นคง อนาคต หน้าที่การงาน ครอบครัว ญาติพี่น้อง...และอื่นๆ อีกมากมาย...ที่นอกเหนือไปจากคนสองคน...

มองตากันหวานซึ้ง...เห็นหน้าก็มีความสุข...แต่อย่าลืมมองไปทางอื่นๆ บ้างนะ...โดยเฉพาะข้างหลังของแต่ละคน ว่าต้องมีอะไรรับผิดชอบบ้าง...ทีอะไรที่เราไม่เคยเห็นบ้าง...รับกันได้มั้ยในมุมแบบอื่นๆ ที่ต้องเจอในอนาคต...ถ้ารับได้...ก็อยู่กันไปยาวๆ....


แต่ถ้ารับไม่ได้...ก็จบ...ยังไงก็จบ...ศพไม่สวยอีกต่างหาก

"ตัวกู-ของกู"

"ตัวกู-ของกู" นี้มีชื่อเฉพาะในภาษบาลีว่า "อุปาทาน" แปลว่า "ความยึดมั่นถือมั่น" เป็นการยึดมั่นถือมั่นทางจิตใจ...

"เบญจขันธ์ที่ประกอบอยู่ด้วยอุปาทานนั่นแหล่ะเป็นตัวทุกข์"

เบญจขันต์ คือร่างกายจิตใจของคนเราที่กำลังถูกอุปาทานว่า "ตัวกู" ว่า "ของกู" เข้าสิงอยู่เท่านั้น จึงจะเป็นเบญจขันธ์ที่เป็นทุกข์

ส่วนเบญจขันธ์ที่กำลังว่างจากอุปาทานยึดครองนั้น...หาเป็นเช่นนั้นไม่...ในขณะที่ไม่ถูกอุปาทานว่า "ตัวกู-ของกู" เข้าสิง ก็หาได้เป็นทุกข์ประการใดไม่...แม้ว่าร่างกายจะกำลังถูกเชือดเฉือนอยู่ หรือจิตใจกำลังมีสิ่งใดส่ิงหนึ่งมาทรมานอยู่...

ต่างที่คิด...ชีวิตจึงปลอดภัย

"ปราโมทย์ โอภาสมงคลชัย" เป็นทั้งพี่และอาจารย์ผมเองครับ สอนเรื่องความปลอดภัยและการใช้ PPE ช่วงที่ทำงานด้วยกันที่บริษัทแห่งหนึ่งหลายๆ ปีมาแล้ว...เอ่อ ก็นานอยู่นะ...ช่างมันเถอะครับ

ผมเป็นฝ่ายขายตลาดชิ้นส่วนยานยนต์ พี่โมทย์ (ขอเรียกสั้นๆ แล้วกันนะครับ) เป็นฝ่ายเทคนิคสนับสนุนเรื่องข้อมูลผลิตภัณฑ์ การใช้งาน ข้อดี-ข้อเสียต่างๆ ของกลุ่มผลิตภัณฑ์ความปลอดภัย...มันไม่เกี่ยวกันหรอกครับ คือช่วงนั้นช่วยกันขายภายในแนวคิดที่ว่า...ในบริษัทลูกค้ามีอะไรที่ขายได้ก็แนะนำเลย...ถ้าลูกค้าสนใจก็ส่งต่อฝ่ายที่เกี่ยวข้อง...ได้เครดิตด้วยนะ เป็นผลงานเราด้วย...เป็นไงล่ะครับ...เจ๋งใช่มั้ย...แถมต้องเรียนรู้ผลิตภัณฑ์อีกเพียบเลย หึหึ...

ปฐมบทของการทำงาน

"ปีแรกของการทำงาน" เป็นปีที่นิยามได้ง่ายมากว่า "เดินหน้าฆ่าลูกเดียว"
เพราะว่าในหัวไม่ได้มีอะไรมากไปกว่า "ทำงาน หาเงิน เลี้ยงครอบครัว ส่งน้องเรียน"...

นึกๆ ไปก็เป็นช่วงเวลาที่น่าประทับใจมากๆ ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ มากมาย เอาแบบว่า เริ่มจากศูนย์กันเลยทีเดียว เริ่มงานกับเพื่อนใหม่พร้อมกันสองสามคน...ที่ทุกวันนี้ก็ยังถามไถ่กันอยู่เรื่อยๆ...คนนึงอยู่แล็ป คนนึงเป็นฝ่ายรับประกันคุณภาพ..ส่วนผม เป็นวิศวกรผลิตภัณฑ์ใหม่ (New Model Engineer) ดูแลออกแบบแม่พิมพ์เอาไปฉีดโฟมทำเบาะรถยนต์ที่พวกเรานั่งๆ กันอยู่นี่แหล่ะครับ..จำได้เลยโมเดลแรกที่ทำก็คือเก๋งแจ๊สรุ่นแรกเลย...

ผมมีลูกน้องด้วยนะครับ ตั้งสามคน อายุไล่ๆ กันสองคน พี่เก๋าๆ อีกหนึ่งคน เก่งกันไปคนละอย่าง

สิ่่งที่ได้ทำและเรียนรู้จากการทำงานช่วงนั้น มีเยอะแยะเลยครับ...ไล่ๆ ดูก็น่าจะมีประมาณว่า

ลิงน้อย...

 

" ลิงน้อย "...ผมมักจะใช้เรียกลูกสาวตัวน้อยของผมเสมอ ก็ซนเหมือนลิงนี่ครับ เลยเรียกแบบนั้นไป

นับตั้งแต่เกิด ได้เห็นพัฒนาการที่แสนจะน่าทึ่งของเด็ก จนตอนนี้ก็เข้าเรียนอนุบาลแล้ว...เร็วดีแท้...

มีแต่คนบอกว่า...

" ลูกสาวน่ารักเหมือนแม่เนาะ ^_^"...

กับ...

"  ดีจังที่ไม่เหมือนพ่อมัน!"  

ตามสบายเลยครับ ไม่ว่าจะมาแบบไหน รับได้หมด!

 ตั้งใจว่าจะเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด ในแบบที่ว่า