วันอาทิตย์ที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2556

น่าจะรู้อย่างนี้...ตั้งแต่ตอนอายุ 20...


ทั้งหมดนี้คัดลอกจากส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ครับ...หาอ่านดู...คุ้มหรือไม่คุ้ม..ก็ลองประเมินดูกันเอาเองครับ...

...โอกาสมีอย่างเหลือล้น ไม่ว่าจะอยู่ ณ ที่แห่งใด หรือเวลาใดก็ตาม...

...ไม่ว่าปัญหาจะมีขนาดใหญ่แค่ไหน คุณก็สามารถคิดหาวิธีการที่สร้างสรรค์เพื่อใช้ทรัพยาการที่มีอยู่เข้าไปแก้ไขปัญหานั้น...


...เรามักจะตีกรอบปัญหาแคบจนเกินไป...พวกเขาไม่ยอมถอยหลังออกมาและมองปัญหาในมุมที่กว้างขึ้น...

...การมีเป้าหมายใหญ่ๆ นั้นมักจะง่ายกว่าการมีเป้าหมายเล็กๆ เพราะการบรรลุกเป้าหมายเล็กๆ ต้องอาศัยเส้นทางที่เฉพาะเจาะจง จึงมีโอกาสผิดพลาดมากกว่า แต่การบรรลุเป้าหมายใหญ่ๆ มีเส้นทางมากมายให้เลือกเดิน แถมยังจะได้ทรัพยากรที่มากกว่าอีกด้วย...


... หนึ่งในอุปสรรคสำคัญที่สุดในการจัดการกับ "ภารกิจที่เป็นไปไม่ได้" คือ การถูกคนรอบตัวทักว่ามันไม่มีทางสำเร็จได้หรอก...

...การได้รู้แค่บางเรื่องที่คุณไม่ควรทำจริงๆ นั้นดีกว่าการได้รู้สารพัดเรื่องที่คุณควรทำ...

...โลกของเรามีคนอยู่สองแบบ นั่นคือ คนที่ต้องรอให้คนอื่นอนุฐาตก่อนจะลงมือทำสิ่งที่อยากทำ และคนที่อนุญาตให้ตัวเองทำสิ่งที่อยากทำ...บางคนมองหาแรงจูงใจจากภายใน ขณะที่บางคนรอให้มีปัจจัยจากภายนอกมาเป็นแรงขับเคลื่อน...


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น